Wyczuwanie pola magnetycznego

Jak twierdzą niektórzy uczeni, istota ludzka dysponuje naturalną predyspozycją wyczuwania magnetycznego pola. Zdolność tę nazwano magnetorecepcją.

Magnetorecepcja to zjawisko właściwe owadom, wędrownym ptakom i niektórym ssakom, przykładowo delfinom. Upraszcza ono trafienie osobnikom do lęgowisk. Istnieje możliwość, iż pozwala ono także ludziom nieźle orientować się w terenie. Magnetorecepcja u istot ludzkich wykształciła się przypuszczalnie razem z postępem ewolucji i należy do najbardziej prymitywnych zmysłów. Opisywane zjawisko nie zostało do tego czasu zatwierdzone naukowo, choć już od dawna istniały przesłanki, iż może naprawdę występować u gatunku ludzkiego. Dokonano niemało doświadczeń dla potwierdzenia tej tezy, jednak jak dotąd, nie dostarczyły one podstaw do zaakceptowania zagadnienia przez oficjalną naukę. Pierwsze badania tego rodzaju odbywały się już w latach 70. minionego wieku.

Zupełnie niedawno Amerykanin Joe Kirschvink przekazał do publicznej wiadomości, iż są wiarygodne dowody na obecność magnetorecepcji u ludzi. Ogarnął on eksperymentem 24 osoby i na tej podstawie wydobył wnioski końcowe. Eksperyment zrealizował z użyciem tak zwanej klatki Faradaya, innymi słowy metalowego ekranu który ochrania przed promieniowaniem. Badanymi byli głównie przedstawiciele macierzystej uczelni Kirschvinka. Sam badacz również brał udział w eksperymencie i wkroczył do klatki Faradaya jako pierwszy. Próbę zrealizowano na głębokości 2 pięter pod ziemią. Uczestnicy byli doglądani elektrodami EEG. Każdy z nich,w trakcie sesji trwającej 60 minut, wystawiony został na oddziaływanie pola magnetycznego. W trakcie pomiaru zarejestrowano charakterystyczną aktywność mózgu, którą badacz odczytuje jako nieuzmysłowione odbieranie pola magnetycznego. Nad uznaniem lub obaleniem tezy Kirschvinka pracują obecnie naukowcy z Nowej Zelandii oraz Japonii.