Ergonomia przestrzeni i psychiki

Zakresem naszej egzystencji, odczucia wygody, spełnienia, a przede wszystkim słusznej formy psychicznej jest przestrzeń, w której przebywamy. Prawidłowo zorganizowana przestrzeń w domu, w miejscu pracy to wymóg harmonijnego życia. W poniektórych miejscach odczuwamy odpoczynek i relaks, w innych zaś czujemy się przytłoczeni i zmęczeni.

Dzieje się tak za pośrednictwem naszej wielozmysłowości, przez wzgląd której odbieramy otoczenie. Zmysły zapachu, wzroku, dotyku są dla nas pomostem między tym, co w świecie materialne, a tym co eteryczne i ontologiczne. Koherencja naszej wielozmysłowości umożliwia nam zadbać o większy komfort psychiczny. Powinno się ją wziąć w rachubę w ciągu aranżacji przestrzeni, w jakiej mieszkamy i zaprojektować ją w taki sposób, aby wpływała korzystnie na nasze nastrój. Zanim stworzymy swoją przestrzeń, warto zadać serię istotnych pytań. Czym jest dla mnie ta przestrzeń? Co ona dla mnie oznacza? Czy wymagam motywacji do działania? Czy poniekąd wyciszenia? Czego w moim życiu brakuje i czego szukam? Jak wpływają na mój nastrój kolory? Jakich granic potrzebuję, aby czuć się wygodnie i bezpiecznie? Zwróć uwagę na to, co jest dla Ciebie najlepsze, a nie na to, co jest modne. Przekuwając odpowiedzi w czyn jak również organizując tą przestrzeń, warto kierować się instrukcjami w formie zgodności w relacji z otoczeniem. Umożliwia ona utworzyć poczucie bezpieczeństwa i w takim przypadku nasza przestrzeń powinna być wyposażona w pewne stałe elementy, które mogą oznaczać np. symboliczne obiekty, tj. ognisko domowe, bliskość z innymi.

Pamiętajmy, że oddziaływanie na nasze nastrój mają również wzory, wielkości urządzeń, kształty lokali, zapachy, wrażenia dotykowe i poza sensoryczne i typy oświetlenia. Doświadczenia psychologiczno - ergonomiczne nad otwartą przestrzenią w miejcach pracy wykazują, że więcej niż połowa pracowników źle ocenia działanie otwartych przestrzeni na kondycję zarówno psychiczną jak i fizyczną. Zwyczaj obszernych przestrzeni w biurach skutkuje, że ludzie cierpią na niedostatek prywatności, mają problemy z poczuciem tożsamości, a presja nazbyt wielu bodźców powoduje poczucie bałaganu i deficyt satysfakcji z pełnionej pracy. Przestrzeń do pracy jak i jak również wypoczynku w której mieszkamy nie powinna być przeładowana ani przedmiotami, ani kolorami czy też zapachami. Ich nadwyżka może utrudniać wyciszenie i odpoczynek.

W dzisiejszych czasach dużej ilości z nas żyje w mocnym napięciu. Sięgniecie po pomoc specjalisty w ciężkich chwilach jest nieraz najlepszym rozwiązaniem i nie ma ku temu żadnych podstaw, żeby taką osobę zrazu wykreślić ze społeczeństwa. Dopadająca nas raz za razem systematyczniej złość ze stresem, hamowana na granicy naszych dyspozycji, a wraz z tym wyciszenie swoich emocji, żeby zachować spokój to alarmujące znaki, w których psychoterapeuci są doskonale zaznajomieni. Przez swoje wprawa z pacjentami wskazują na nieobecność świadomości ze spraw powiązanych ze sobą dwóch kwestii czyli psychiki i ciała. Nasze ciało zachowuje się solidarnie z naszymi emocjami. Najłatwiej dojrzeć to u małych dzieci, gdzie ich rozgorączkowanie najczęściej wiąże się z rumieńcami, a przesadna reakcja psychiczna z nadruchliwością. Człowiek, nie mając dostępu do wewnętrznej - emocjonalnej części siebie, odtwarza uciążliwe do uniesienia emocje poprzez rozliczne choroby. Można rzec, że pogorszony stan fizyczny jest specyficznym przeniesieniem doświadczanych emocji w atrybut cielesnego zaznania siebie. Gdy więc odczuwamy wściekłość, gniew bądź zaznajemy stresu, ograniczamy te emocje i ich nie odreagujemy, wtenczas ogromna porcja energii tworząca się w organizmie nie zostaje użyta do reakcji „walki” albo „ucieczki” (która była swoista dla człowieka pierwotnego), tylko zbiera się w ciele niczym woda w akwenie w trakcie mocnych opadów deszczu. Poznanie tego, co dzieje się w takiej sytuacji z nami i naszym ciałem, może udaremniać blokadom psychicznym, które przejawiają się różnymi słabościami i chorobami. Niestety nie zawsze sami umiemy się uświadomić sobie, że takie coś nas dotyka, więc w takich przypadkach nieodzowna staje się najbliższa nam rodzina. Pojedyncze doznania stresowe mobilizują organizm, podnosząc jego solidność. Jednak długofalowe napięcie psychiczne w znacznym stopniu obniża mobilizacje organizmu na przykładowo poprzez poważny obniżenie odporności. Związane z tym tak zwane wypalenie, może przyczynić się do jeszcze gorszych konsekwencji i wpływać destrukcyjnie również na drugie osoby, które w niczym nie zawiniły, lecz starały się wesprzeć.